KR308: พระพุทธชินราช กรุบางยี่หน(เนื้อชิน) สุพรรณบุรี

ตามบันทึกของอาจารย์มนัส โอภากุล มีเนื้อชินเป็นเนื้อพิเศษพบน้อยมาก เป็นพิมพ์พระพุทธชินราชหน้าเดียว เรียกได้ว่าถ้าไม่นั่งรอเลือกกันปากกรุหละก็ ไม่ได้เจอแบบนี้แน่นอน...คร๊าบ

...ประวัติ ของพระกรุนี้ วัดบางยี่หนได้สืบความเป็นมาจนได้หลักฐานแน่ชัดว่า หลวงพ่อหยัด อดีตเจ้าอาวาสวัดบางยี่หน เป็นผู้สร้างขึ้นในราวปี พ.ศ. ๒๔๔๕ แล้วบรรจุลงไว้ภายในเจดีย์ เพื่อสืบต่อพุทธศาสนาตามคตินิยมโบราณ
หลวงพ่อหยัด องค์นี้เป็นพระเกจิอาจารย์ดังแห่งเมืองขุนแผนอีกท่านหนึ่ง รุ่นราวคราวเดียวกันกับ หลวงพ่อเนียม วัดน้อย ว่ากันว่า...หลวงพ่อหยัด ท่านเป็นพระที่คงแก่เรียน เชี่ยวชาญพระเวทอาคม และวิปัสสนากรรมฐาน และเป็นสหธรรมิก (สหาย) กับหลวงพ่อเนียม วัดน้อย ซึ่งท่านทั้งสองมักไปมาหาสู่แลกเปลี่ยนวิชาอาคมกันและกันเสมอ
ในราวปี พ.ศ.๒๔๔๕ หลวงพ่อหยัดได้สร้างพระเครื่อง เนื้อดินเผา โดยท่านได้แกะแม่พิมพ์ด้วยตนเอง หลังจากนั้นก็ให้บรรดาพระเณรนำดินภายในวัดช่วยกันกรองกรวดหินทรายแล้วนวดจน ได้ที่แล้วนำมากดเป็นพิมพ์พระ
หลังจากนั้นก็ทำการสุมไฟ เพื่อเผาพระให้สุกโดย หลวงพ่อหยัด ทำสมาธิเดินวนเวียนอยู่รอบ ๆ เตาเผา เพ่งกสิน เป็นการปลุกเสกไปในตัว แบบเดียวกันกับการปลุกเสกพระเครื่องของหลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน และหลวงพ่อแดง วัดทุงคอก
เมื่อพระสุมไปจนได้ที่ หลวงพ่อหยัดจึงนำพระทั้งหมดปลุกเสกอีกครั้ง เผอิญขณะนั้น หลวงพ่อแก้ววัดสวนหงษ์ อำเภอบางปลาม้า พระเกจิอาจารย์ยุดเดียวกันกับท่านมาเยี่ยมเยียนท่านที่วัดบางยี่หน หลวงพ่อหยัดจึงนิมนต์หลวงพ่อแก้วปลุกเสกพระเครื่องอีกครั้ง
ก่อนที่จะนำพระดังกล่าวทั้งหมดบรรจุเจดีย์
พระกรุบางยี่หน เป็นพระเนื้อดินเผา มี ๒ พิมพ์ คือ พิมพ์เชียงแสน และ พิมพ์ชินราช ขนาดองค์พระทั้งสองพิมพ์ไล่เลี่ยกัน คือกว้างประมาณ ๑.๕ ซ.ม. และสูงประมาณ ๓ ซ.ม.
๑ พิมพ์เชียงแสน เป็นพระพิมพ์ ๒ หน้า ลักษณะรูปทรงห้าเหลี่ยมเว้ามุมตามซุ้มองค์พระ ตรงกลางเป็นรูปองค์พระพุทธปวงสมาธิ ขัดสมาธิเพชร ส่วนมากพระพักตร์เลือน ไรพระศกโค้งเล็กน้อย พระโมลีใหญ่ เกศบัวตูม พระกรรณสั้น องค์ปฏิมากรล่ำสัน แบบพระ ศิลปเชียงแสน
นักเลงพระจึงขนานนาม พระพิมพ์นี้ว่า... “พิมพ์เชียงแสน”
องค์พระประทับเหนืออาสนะบัวหงาย ๙ กลีบมีซุ้มโดยรอบเป็รัศมี พุทธลักษณะตลอดจนรายละเอียดต่างๆ เหมือนกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
๒ พิมพ์ชินราช เป็น พระพิมพ์ ๒ หน้า ด้านหน้าเป็นองค์พระพุทฑปางสมาธิ ขัดสมาธิเพชร ประทับอยู่บนอาสนฐานบัวคว่ำบัวหงาย ๗ กลีบ ภายในซุ้มเรือนแก้วแบบเดียวกันกับพระพุทธชินราช วัดใหญ่พิษณุโลก ด้านหลังเป็นพระ ๒ ปาง คือ พระปางมารวิชัยองค์หนึ่ง และ พระปางประทับยืนองค์หนึ่ง อยู่ภายในซุ้มเรือนแก้วและซุ้มเส้นลวด

จาก การที่ซุ้มองค์พระด้านหน้า ลักษณะคล้ายคลึงกับ พระพุทธชินราช วัดใหญ่พิษณุโลก นักเลงพระจึงขนานนามพระพิมพ์นี้ว่า “พิมพ์ชินราช”
ส่วน เนื้อพระทั้งสองพิมพ์นั้นเหมือนกัน คือ เป็นพระเนื้อดินเผา มีความละเอียดและแกร่งมาก แสดงว่าการคัดเนื้อดิน ตลอดจนการกรองกรวดทรายและนวดดินให้เข้ากันทำอย่างประณีต
บางองค์จะปราก ฎก้อนขาว ๆ คล้ายกับพระหลวงพ่อโหน่ง แต่ไม่ปรากฎให้เห็นทุกองค์บางองค์ไม่มีก้อนขาวดังกล่าวก็มาก และในบางองค์เมื่อส่องด้วยกล้องขยายจะพบแร่ทรายเงินทรายทองระยิบระยับงดงาม ยิ่งนัก
ส่วนสีของเนื้อพระนั้น เป็นธรรมดาสำหรับพระเนื้อดินเผาจะต้องมีหลายสี คือ แดง, เทา, น้ำตาล, ดำ และขาวแกมเหลือง
ส่วน คราบกรุ ของพระกรุบางยี่หนนี้คราบ เกาะติดบางมาก จะปรากฏให้เห็นเฉพาะองค์ที่ยังไม่ผ่านการใช้เท่านั้น หากเป็นพระที่ถูกสัมผัสจับต้องบ่อย ๆ คราบนี้ก็จะหลุดไป เพราะพระกรุนี้บรรจุอยู่ที่สูงไม่จมน้ำ ฉะนั้น คราบกรุจึงไม่หนาแน่นเป็นเพียงฝ้าจับโดยผิวเผือนเท่านั้น

วัดบางยี่ หน อันเป็นสถานที่แตกกรุของพระกรุบางยี่หน อันเลื่องลือนั้น อยู่ที่ปากคลองบางยี่หน ต.โคกคราม อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี คลองบางยี่หนเป็นคลองขุดสมัยโบราณ มีประตูระบายน้ำของกรมชลประทาน ชาวบ้านแถวนั้นเรีบกว่า “ประตูน้ำบางยี่หน”
เมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๕๐๔ ได้มีชาวมอญตระเวณค้าขายสินค้าทางเรือ มาจอดเทียบท่าใกล้วัดบางยี่หน เพื่อพักอาศัยค้างแรมก่อนที่จะเดินทางต่อไป พอตกกลางคืนชาวมอญพ่อค้าผู้นั้นได้เข้าไปลักขุดพระในองค์เจดีย์ ได้พระไปจำนวนหนึ่ง
เผอิญขณะที่ชาวมอญหัวขโมยในคราบพ่อค้ากำลังขนถ่าย พระออกจากองค์เจดีย์ สุนัขภายในวัดส่งเสียงเห่าหอนไปทั่ว ทำให้พระอาจารย์พ่วง สุวัณโณ เจ้าอาวาสวัดบางยี่หน ในสมัยนั้น พร้อมพระลูกวัด ตื่นคว้าไฟฉายตรงดิ่งมายังเจดีย์ เพื่อตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น ?
ปรากฎว่า...พบพระเครื่ององค์เล็กขนาดปลาย นิ้วก้อย เนื้อดินเผากระจัดกระจายตกเรี่ยราดตามพื้นและภายในองค์เจดีย์จำนวนหนึ่ง
พระ อาจารย์พ่วง จึงสั่งให้พระลูกวัดช่วยกันเก็บพระดังกล่าวขึ้นไปไว้บนกุฏิของท่าน
จน กระทั่งข่าว พระกรุแตกที่วัดบางยี่หนแพร่สะพัดไปทั่วบาง ชาวบ้านทั้วใกล้ไกล จึงแห่มาขอพระจากพระอาจารย์พ่วง จนพระใกล้หมด ท่านจึงงดแจก เพื่อเก็บไว้ให้เป็นที่ระลึกแก่คณะผ้าป่าและกฐินซึ่งเดินทางมาทอดที่วัด

เมื่อ หลายสิบปีก่อน พระกรุบางยี่หน สำแดงปรฏิหารย์ สยบอานุภาพอาวุธปืนสงคราม ที่เมืองขุนแผน ในคราวท้าลอง “ของดี” ชิงเงินเดิมพัน จนเป็นที่โด่งดังเกรียวกราวไปทั่วแวดวงการฯ
พระกรุบางยี่หน...ยิงไม่ออก
ใช่! เรื่องนี้ ชาวเมืองขุนแผนต่างทราบกันเป็นอย่างดี และด้วยเหตุนี้เอง นักเล่นพระแถบเมืองสุพรรณ อ่างทอง อยุธยา จึงซุ่มเก็บสะสม พระกรุบางยี่หน ไม่ยอมแพร่งพรายเกี่ยวกับประสบการณ์อภินิหารให้คนต่างถิ่นทราบตามบันทึกของอาจารย์มนัส โอภากุล มีเนื้อชินเป็นเนื้อพิเศษพบน้อยมาก เป็นพิมพ์พระพุทธชินราชหน้าเดียว เรียกได้ว่าถ้าไม่นั่งรอเลือกกันปากกรุหละก็ ไม่ได้เจอแบบนี้แน่นอน...คร๊าบ

...ประวัติ ของพระกรุนี้ วัดบางยี่หนได้สืบความเป็นมาจนได้หลักฐานแน่ชัดว่า หลวงพ่อหยัด อดีตเจ้าอาวาสวัดบางยี่หน เป็นผู้สร้างขึ้นในราวปี พ.ศ. ๒๔๔๕ แล้วบรรจุลงไว้ภายในเจดีย์ เพื่อสืบต่อพุทธศาสนาตามคตินิยมโบราณ
หลวงพ่อหยัด องค์นี้เป็นพระเกจิอาจารย์ดังแห่งเมืองขุนแผนอีกท่านหนึ่ง รุ่นราวคราวเดียวกันกับ หลวงพ่อเนียม วัดน้อย ว่ากันว่า...หลวงพ่อหยัด ท่านเป็นพระที่คงแก่เรียน เชี่ยวชาญพระเวทอาคม และวิปัสสนากรรมฐาน และเป็นสหธรรมิก (สหาย) กับหลวงพ่อเนียม วัดน้อย ซึ่งท่านทั้งสองมักไปมาหาสู่แลกเปลี่ยนวิชาอาคมกันและกันเสมอ
ในราวปี พ.ศ.๒๔๔๕ หลวงพ่อหยัดได้สร้างพระเครื่อง เนื้อดินเผา โดยท่านได้แกะแม่พิมพ์ด้วยตนเอง หลังจากนั้นก็ให้บรรดาพระเณรนำดินภายในวัดช่วยกันกรองกรวดหินทรายแล้วนวดจน ได้ที่แล้วนำมากดเป็นพิมพ์พระ
หลังจากนั้นก็ทำการสุมไฟ เพื่อเผาพระให้สุกโดย หลวงพ่อหยัด ทำสมาธิเดินวนเวียนอยู่รอบ ๆ เตาเผา เพ่งกสิน เป็นการปลุกเสกไปในตัว แบบเดียวกันกับการปลุกเสกพระเครื่องของหลวงพ่อโหน่ง วัดคลองมะดัน และหลวงพ่อแดง วัดทุงคอก
เมื่อพระสุมไปจนได้ที่ หลวงพ่อหยัดจึงนำพระทั้งหมดปลุกเสกอีกครั้ง เผอิญขณะนั้น หลวงพ่อแก้ววัดสวนหงษ์ อำเภอบางปลาม้า พระเกจิอาจารย์ยุดเดียวกันกับท่านมาเยี่ยมเยียนท่านที่วัดบางยี่หน หลวงพ่อหยัดจึงนิมนต์หลวงพ่อแก้วปลุกเสกพระเครื่องอีกครั้ง
ก่อนที่จะนำพระดังกล่าวทั้งหมดบรรจุเจดีย์
พระกรุบางยี่หน เป็นพระเนื้อดินเผา มี ๒ พิมพ์ คือ พิมพ์เชียงแสน และ พิมพ์ชินราช ขนาดองค์พระทั้งสองพิมพ์ไล่เลี่ยกัน คือกว้างประมาณ ๑.๕ ซ.ม. และสูงประมาณ ๓ ซ.ม.
๑ พิมพ์เชียงแสน เป็นพระพิมพ์ ๒ หน้า ลักษณะรูปทรงห้าเหลี่ยมเว้ามุมตามซุ้มองค์พระ ตรงกลางเป็นรูปองค์พระพุทธปวงสมาธิ ขัดสมาธิเพชร ส่วนมากพระพักตร์เลือน ไรพระศกโค้งเล็กน้อย พระโมลีใหญ่ เกศบัวตูม พระกรรณสั้น องค์ปฏิมากรล่ำสัน แบบพระ ศิลปเชียงแสน
นักเลงพระจึงขนานนาม พระพิมพ์นี้ว่า... “พิมพ์เชียงแสน”
องค์พระประทับเหนืออาสนะบัวหงาย ๙ กลีบมีซุ้มโดยรอบเป็รัศมี พุทธลักษณะตลอดจนรายละเอียดต่างๆ เหมือนกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
๒ พิมพ์ชินราช เป็น พระพิมพ์ ๒ หน้า ด้านหน้าเป็นองค์พระพุทฑปางสมาธิ ขัดสมาธิเพชร ประทับอยู่บนอาสนฐานบัวคว่ำบัวหงาย ๗ กลีบ ภายในซุ้มเรือนแก้วแบบเดียวกันกับพระพุทธชินราช วัดใหญ่พิษณุโลก ด้านหลังเป็นพระ ๒ ปาง คือ พระปางมารวิชัยองค์หนึ่ง และ พระปางประทับยืนองค์หนึ่ง อยู่ภายในซุ้มเรือนแก้วและซุ้มเส้นลวด

จาก การที่ซุ้มองค์พระด้านหน้า ลักษณะคล้ายคลึงกับ พระพุทธชินราช วัดใหญ่พิษณุโลก นักเลงพระจึงขนานนามพระพิมพ์นี้ว่า “พิมพ์ชินราช”
ส่วน เนื้อพระทั้งสองพิมพ์นั้นเหมือนกัน คือ เป็นพระเนื้อดินเผา มีความละเอียดและแกร่งมาก แสดงว่าการคัดเนื้อดิน ตลอดจนการกรองกรวดทรายและนวดดินให้เข้ากันทำอย่างประณีต
บางองค์จะปราก ฎก้อนขาว ๆ คล้ายกับพระหลวงพ่อโหน่ง แต่ไม่ปรากฎให้เห็นทุกองค์บางองค์ไม่มีก้อนขาวดังกล่าวก็มาก และในบางองค์เมื่อส่องด้วยกล้องขยายจะพบแร่ทรายเงินทรายทองระยิบระยับงดงาม ยิ่งนัก
ส่วนสีของเนื้อพระนั้น เป็นธรรมดาสำหรับพระเนื้อดินเผาจะต้องมีหลายสี คือ แดง, เทา, น้ำตาล, ดำ และขาวแกมเหลือง
ส่วน คราบกรุ ของพระกรุบางยี่หนนี้คราบ เกาะติดบางมาก จะปรากฏให้เห็นเฉพาะองค์ที่ยังไม่ผ่านการใช้เท่านั้น หากเป็นพระที่ถูกสัมผัสจับต้องบ่อย ๆ คราบนี้ก็จะหลุดไป เพราะพระกรุนี้บรรจุอยู่ที่สูงไม่จมน้ำ ฉะนั้น คราบกรุจึงไม่หนาแน่นเป็นเพียงฝ้าจับโดยผิวเผือนเท่านั้น

วัดบางยี่ หน อันเป็นสถานที่แตกกรุของพระกรุบางยี่หน อันเลื่องลือนั้น อยู่ที่ปากคลองบางยี่หน ต.โคกคราม อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี คลองบางยี่หนเป็นคลองขุดสมัยโบราณ มีประตูระบายน้ำของกรมชลประทาน ชาวบ้านแถวนั้นเรีบกว่า “ประตูน้ำบางยี่หน”
เมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๕๐๔ ได้มีชาวมอญตระเวณค้าขายสินค้าทางเรือ มาจอดเทียบท่าใกล้วัดบางยี่หน เพื่อพักอาศัยค้างแรมก่อนที่จะเดินทางต่อไป พอตกกลางคืนชาวมอญพ่อค้าผู้นั้นได้เข้าไปลักขุดพระในองค์เจดีย์ ได้พระไปจำนวนหนึ่ง
เผอิญขณะที่ชาวมอญหัวขโมยในคราบพ่อค้ากำลังขนถ่าย พระออกจากองค์เจดีย์ สุนัขภายในวัดส่งเสียงเห่าหอนไปทั่ว ทำให้พระอาจารย์พ่วง สุวัณโณ เจ้าอาวาสวัดบางยี่หน ในสมัยนั้น พร้อมพระลูกวัด ตื่นคว้าไฟฉายตรงดิ่งมายังเจดีย์ เพื่อตรวจดูว่าเกิดอะไรขึ้น ?
ปรากฎว่า...พบพระเครื่ององค์เล็กขนาดปลาย นิ้วก้อย เนื้อดินเผากระจัดกระจายตกเรี่ยราดตามพื้นและภายในองค์เจดีย์จำนวนหนึ่ง
พระ อาจารย์พ่วง จึงสั่งให้พระลูกวัดช่วยกันเก็บพระดังกล่าวขึ้นไปไว้บนกุฏิของท่าน
จน กระทั่งข่าว พระกรุแตกที่วัดบางยี่หนแพร่สะพัดไปทั่วบาง ชาวบ้านทั้วใกล้ไกล จึงแห่มาขอพระจากพระอาจารย์พ่วง จนพระใกล้หมด ท่านจึงงดแจก เพื่อเก็บไว้ให้เป็นที่ระลึกแก่คณะผ้าป่าและกฐินซึ่งเดินทางมาทอดที่วัด

เมื่อ หลายสิบปีก่อน พระกรุบางยี่หน สำแดงปรฏิหารย์ สยบอานุภาพอาวุธปืนสงคราม ที่เมืองขุนแผน ในคราวท้าลอง “ของดี” ชิงเงินเดิมพัน จนเป็นที่โด่งดังเกรียวกราวไปทั่วแวดวงการฯ
พระกรุบางยี่หน...ยิงไม่ออก
ใช่! เรื่องนี้ ชาวเมืองขุนแผนต่างทราบกันเป็นอย่างดี และด้วยเหตุนี้เอง นักเล่นพระแถบเมืองสุพรรณ อ่างทอง อยุธยา จึงซุ่มเก็บสะสม พระกรุบางยี่หน ไม่ยอมแพร่งพรายเกี่ยวกับประสบการณ์อภินิหารให้คนต่างถิ่น-ทราบ